İnsanların üzülmesi beni üzüyor, benim tek üzüntüm bu…
Yeryüzü ve gökyüzü bütün insanlığındır. Binlerce insan görüyoruz hiç birinin diğerine üstünlüğü yok. Bazı karmaşık insanların dünyaya bir yararı olmaması gerçeği gün yüzünde olmasına rağmen Dünyanın sırf kendileri için dönüyormuş gibi tavırlara girmeleri bende aşırı boyutta mide bulantısına sebep oluyor.
Hâlbuki kimse göğe değecek kadar yüksek değildir. Kimseye de yüksekten bakacak kadar alçalmamalı insan…
Hangimiz bir kar tanesi değil ki… Herkes bir bir eriyip gidecek, kalırsa bir hikâye kalacak ardımızda… O da zamanla unutulup gidecek.!
Bu yüzden kimseyi küçümsemeyin, kimseyi hor görmeyin senin için değersiz olan karşında ki için büyük anlamlar taşıyor olabilir. Demem o ki; hiçbir yarar gözetmeksizin insan kalmaya direndiğin an kazandın demektir. İnsanlardan beklentin az, kendinden beklentin yüksek olmalı…
Mutlu bir hayatın sırrı budur!
İnsanlardan beklenti halinde olmak bizleri yorar.
Bak, ortalık yüreği kurumuş beyni dumur arsızlarla dolu. Kötülükten beslenip, iyiliğin düşmanı olmuş, yolunuza çıkan çakıl taşlarını, kaya gibi gösterip sizi yoran insanlarla vakit harcamayın.
Ne kadar anlatmaya çalışsanız da, anlamayacak olanlara kelimelerinizi israf etmeyin.
