Dün dünde kaldı cancağızım, bugün yeni şeyler söylemek lazım…
Hz. Mevlana asırlar öncesinden ne güzel dile getirmiş değil mi? Bu şahane tespitten bizim siyasilerin haberi var mı acaba(!)
Bakıyoruz önümüze, arkamıza sağımıza solumuza, kısır döngüden çıkan ve yeni söylem ve eylem geliştirenler karşımıza çıkar mı diye ama nafile… 40 Yıl önceki anlayış neyse, aynıyla vaki haller karşımızda resmi geçit yapmayı sürdürüyor.
“Sen bunu dedin”, “Vay efendim ben onu demedim”den öteye geçmeyen ağır, ağdalı kesif söz düelloları toplumun önemli kesimini sahiden de bunalttı. Benim oğlum bina okur, döner döner bidaha okur ötesine geçmeyen ve artık sıradanlaşmaktan öteye geçmeyen, üstüne üstlük bunu sihirli cümleler zannedenler, hep aynı nakarat üzerinde tepinmekle meşgul…
Kimse kusura filan bakmasın, iktidarıyla, muhalefetiyle aynı teranenin fasit dairesinde havanda su dövme günlerine tanıklık etmek zorunda kalıyoruz.
Şu yüzyılda bile, dedi ki, demiş ki, gibi arkaik bir düzenin içinde öğütülen siyasi yelpazenin sakil havasını teneffüs etmek de bir yere kadar değil mi?
Kullanılan dil yetersiz…
Belagat kötü…
Fikir zenginliği ve içeriği neredeyse hiç yok…
Vaziyet bu seviyede olunca, sığlık mengenesine hapsolmuş kısır döngü içinde dön baba dönen bir siyasi söylemler silsilesi hemen her gün can sıkan seviyede karşımızda ve insanların ruh sağlığını da kökten menfi düzeyde etkileyecek hale geliyor.
Sahiden sıkıldık, kullanılan dilden, toplumu ayrıştıran anlayışlardan… Bu ülkenin birliğe, dirliğe ve kaynaklarını optimum biçimde kullanarak, insanları hak ettiği seviye taşımak, siyasetin birincil önceliği olması gerekirken, biz neler ile uğraşmak durumunda kalıyoruz.
Yahu bu ülke bizim, hepimizin. Türkiye Cumhuriyeti’ne aidiyet hisseden, bölünmez bütünlüğü ve üniter yapısıyla derdi olmayan herkes, baş tacıdır. Farklı fikirler ve düşünceler elbette olacaktır, olmalıdır da…
Beklentimiz biraz tahammül, biraz hoşgörü…
Lütfedin de bunu insanlara çok görmeyin!
