Geçtiğimiz günlerde Üsküdar Üniversitesi Kurucu Rektörü, Psikiyatrist Prof. Dr. Nevzat Tarhan’ın yapmış olduğu bir konuşmasında:
“Modern çağda insanların beklenti düzeyinin yüksek olduğunu ve elindekilerin değerini de bilmediğini kaydederek, günlük iletişim dilimiz bile sağlıksız.” Dedi. O kadar doğru bir tanım ki!
Ne yazık ki ülkemizde Türkçeyi doğru kullanmıyoruz. İletişim kurduğumuzu zannediyoruz.
Zannediyoruz diyorum, çünkü toplum olarak en büyük eksiğimiz iletişim.
Çoğu kişi isim, sıfat, zarf ve fiilin farkını dâhi bilmiyor ama sorarsan herkes Türkçe uzmanı.
İnsanlar okumuyor, araştırmıyor. Kelime dağarcığımıza gelirsek, oldukça sınırlı.
John Berger’in dediği gibi:
“Kelime dağarcığımız çok fakir olduğu için hayatta başımıza gelen pek çok şey isimsiz kalır.”
İşte güncel durumumuz da tam böyle pek çok şey isimsiz!
Günümüz dünyasında içinde bulunduğumuz dönemde teknolojinin gelişmesiyle her ne kadar her şeye kolayca ulaşabiliyor olsak da, gerçek bir iletişim kurma konusunda hep sınıfta kalıyoruz.
Kısacası iletişim çağında; iletişim edebinden uzak, cüretini bilmeden ahkâm kesen bir millete sahibiz.
Dikkat edin, gözlemleyin kimse kimsenin cümlesinin sonunu beklemiyor ve laflar sürekli olarak kesiliyor. İşin özü ne konuşmayı biliyoruz, ne de dinlemeyi.
Kelime dağarcığı oldukça zayıf olan insanların, 100-200 kelime dağarcığıyla kalkıp her konuda en iyisini bildiklerini iddia etmeleri bana oldukça gülünç geliyor.
Aslına bakılırsa söylenecek çok şey var ama benden buraya kadar.
