Hayatta herkesin penceresinden bakıp neyi neden yaptığını anlamaya çalışırım.
Sadece biraz vakit ayırmak benim için yeterli bir durumdur.
Kim egosuyla hareket ediyor, kim çocukluk travmalarının acısını çıkarıyor, kim hayatını öfke üzerine kurmuş, biraz gözlemleyince veriyor kendini ele.
Fakat öyle tipler var ki, ne empati kurabilirsiniz, ne de yaptıklarının sebebini anlayabilirsiniz.
Yukarıda bahsetmiş olduğum, 40 yıl geçse dahi anlayamayacağım tipler, hayvanlara eziyet edenlerdir.
İşte böylesi insan kimliğine bürünmüş mahlûkları anlamak mümkün değil benim için.
Hayvan suiistimalleriyle ilgili, izleyemeyeceğimiz kadar can acıtan videolar düşüyor önümüze.
Bu ülkede bir köpek kafasına kürekle vurularak hayvan barınağında öldürüldü.
Bu ülkede bir kedi dakikalarca tekmelenerek öldürüldü.
Bu ülkede papağan eziyet edilerek öldürüldü.
Ve sayamayacağım pek çoğu…
Gerçekten sözün bittiği, tükendiği yer desek yeridir.
Öfkemi, üzüntümü nasıl dile getireceğimi bilemiyorum.
El insaf yahu!
Savunmasız bir canlıyı darp etmek, işkence uygulamak, canına kıymak ne yere sığar ne göğe.
Bir insan bunu nasıl yapabiliyor gerçekten aklım almıyor. Bu kadar acizlik olamaz.
Bir cana kıymak, bir canı yok etmek bu kadar basit olmamalı.
Osmanlı Devletinin kurucusu Osman Gazi, oğlu Orhan Gazi’ye bıraktığı vasiyetnamesinde
“Allah’ın yarattığı her şeye karşı merhametli ol.”
İfadesini kullanarak merhamet duygusunun özelliğini vurgulamıştır.
Merhamet, insanlarda bulunması gereken en kıymetli duygulardan birisidir.
Yaratılan her şeye şefkat, merhamet ve tebessümle yaklaşabilmeli insanoğlu.
Ve unutmayın ki “Merhamet acımaktır ama acıtmamak gerekir.”
